ถ้าเราเคยขัดแย้งกับใครสักคน  ถึงขั้นขุ่นเคืองกัน
หากเรายังมีความจริงใจ...
กาลเวลาที่ผ่านไป จะค่อยๆขัดเกลาให้เรามีความเข้าใจอีกฝ่าย
และนั่นคือ  เวลาที่เราจะรู้จักคำว่าให้อภัย
สำคัญที่ว่า ในวันเวลาที่ผ่านไป...
เราได้ ' คิด ' ที่จะเรียนรู้และทำความ ' เข้าใจ ' หรือเปล่า?

เมื่อถึงเวลาหนึ่ง เราต้องกล้ายอมรับตัวเอง
เพื่อที่จะกล้ายอมรับผู้อื่น...

เกิดมามิใช่เพื่อจะยอมรับแต่สิ่งที่ดี  สมบูรณ์แบบ  อย่างเดียว ( หายาก )
บางครั้งเราต้องยอมรับ  แม้ว่าผู้อื่นอาจมีข้อไม่ดีอยู่บ้าง ( ซึ่งเป็นธรรมดา  เป็นธรรมชาติ )
ในตัวคนคนหนึ่ง ย่อมมีทั้งดีและไม่ดี

ข้าพเจ้าเป็นเพียงคนโง่คนหนึ่ง
กว่าจะตั้งสติได้  กว่าจะกลั่นกรองได้  ว่ามันก็เป็นเช่นนั้นเอง
ในเมื่อยังเป็น ปุถุชนคนธรรมดา
เราต่างยังต้อง  ขัดเกลากันอีกมากและอีกหลายครั้ง...

ที่ว่าดีทั้งหมดนั้น
หาได้ยากอย่างยิ่ง
หรือไม่มีเลย...

ในโลกของคนขัดแย้งกัน ทะเลาะกัน
ไม่เข้าใจกัน

การให้อภัยกัน
การอโหสิกรรมให้แก่กัน
น่าจะเป็นหนทางหนึ่ง
แห่งสันติสุข...

 

        

           มองแต่แง่ดีเถิด

.

        เขามีส่วน  เลวบ้าง  ช่างหัวเขา

        จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่

        เป็นประโยชน์  โลกบ้าง  ยังน่าดู

        ส่วนที่ชั่ว  อย่างไปรู้  ของเขาเลย

.

        จะหาคน  มีดี  โดยส่วนเดียว

        อย่ามัวเที่ยว  ค้นหา  สหายเอ๋ย

        เหมือนเที่ยวหา  หนวดเต่า  ตายเปล่าเอย

        ฝึกให้เคย  มองแต่ดี  มีคุณจริง

.

            ท่านพุทธทาสภิกขุ

         
                                   

ชมจันทร์
Sr. Member

พลังน้ำใจ: 429

 

ชมจันทร์
Sr. Member

พลังน้ำใจ: 429

 

สวัสดีค่ะคุณsonic x     +1

 
น่าสนใจ

ช่วยทำให้ใจเย็นลงจริงๆ ครับ! 

ความรุ่มร้อนทำให้ขาดสติ..ดูเหมือนง่าย  แต่ทำยาก +1

น่าสนใจ

น่าสนใจที่สุดและจำเป็นต้องมี..คิดก่อนทำ  และคิดอย่างมีเหตุ-ผล  ต้องใช้ สติเป็นฐานเท่านั้น +1 

ข้าพเจ้าเอง  สติขาดบ่อย เลยต้องเรียนรู้  เพื่อปะชุน รอยขาดนั้นให้ดีกว่าเก่า
เพื่อวุฒิภาวะทางอารมณ์และทางธรรม จะได้สมบูรณ์ขึ้นมาสักนิดก็ยังดี

 

คำพูดที่ออกจากปาก  ย่อมแสดง(อย่างชัดเจน) ว่าเรามีอะไรอยู่ข้างใน.

คิดดี  พูดดี  ทำดี  ...สาธุ

ปลาทูสาว
Senior Mb
****

พลังน้ำใจ: 461

 

ถ้าเราเคยขัดแย้งกับใครสักคน  ถึงขั้นขุ่นเคืองกัน
หากเรายังมีความจริงใจ...
กาลเวลาที่ผ่านไป จะค่อยๆขัดเกลาให้เรามีความเข้าใจอีกฝ่าย
และนั่นคือ  เวลาที่เราจะรู้จักคำว่าให้อภัย
สำคัญที่ว่า ในวันเวลาที่ผ่านไป...
เราได้ ' คิด ' ที่จะเรียนรู้และทำความ ' เข้าใจ ' หรือเปล่า?

เมื่อถึงเวลาหนึ่ง เราต้องกล้ายอมรับตัวเอง
เพื่อที่จะกล้ายอมรับผู้อื่น...

เกิดมามิใช่เพื่อจะยอมรับแต่สิ่งที่ดี  สมบูรณ์แบบ  อย่างเดียว ( หายาก )
บางครั้งเราต้องยอมรับ  แม้ว่าผู้อื่นอาจมีข้อไม่ดีอยู่บ้าง ( ซึ่งเป็นธรรมดา  เป็นธรรมชาติ )
ในตัวคนคนหนึ่ง ย่อมมีทั้งดีและไม่ดี

ข้าพเจ้าเป็นเพียงคนโง่คนหนึ่ง
กว่าจะตั้งสติได้  กว่าจะกลั่นกรองได้  ว่ามันก็เป็นเช่นนั้นเอง
ในเมื่อยังเป็น ปุถุชนคนธรรมดา
เราต่างยังต้อง  ขัดเกลากันอีกมากและอีกหลายครั้ง...

ที่ว่าดีทั้งหมดนั้น
หาได้ยากอย่างยิ่ง
หรือไม่มีเลย...

ในโลกของคนขัดแย้งกัน ทะเลาะกัน
ไม่เข้าใจกัน

การให้อภัยกัน
การอโหสิกรรมให้แก่กัน
น่าจะเป็นหนทางหนึ่ง
แห่งสันติสุข...

  เรากลับมาอ่านทบทวนเพื่อเตือนสติตนเองบ่อยๆ
 ในโลกแห่งความเป็นไป...บางครั้งก็เผลอหลงไหลไปกับภาพมายาแห่งความชั่วร้าย

ไม่มีอะไรเป็นมิตรแท้
ไม่มีใครเป็นเพื่อนจริงใจ

ไม่มีอะไรเลย
ที่จะเป็นสัจจะ...
เท่ากับหนทางแห่งธรรม
ไม่มีอะไรสว่างเท่า
คำสอนของพุทธองค์
....................
นี่คือมิตรแท้
นี่คือเพื่อนจริงใจ
....................
นี่คือที่สุดของชีวิต
ที่เราค้นหา
และค้นพบ.