<a href="https://www.youtube.com/v/KBeBoHQkrLQ?version=2;color2=6B8E23&amp;amp;border&amp;autoplay=0;loop=1" target="_blank" class="new_win">https://www.youtube.com/v/KBeBoHQkrLQ?version=2;color2=6B8E23&amp;amp;border&amp;autoplay=0;loop=1</a>

 

 

 

 

อันนี้ชอบรูปภาพครับ..

 

 

 

 

 

 

 

 

ชอบครับ !!!!!
==========
คนจากไปมากขึ้นทุกวัน
คนที่เหลืออยู่จึงสำคัญยิ่งขึ้น

เรื่องเกิดในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในอเมริกา
ใกล้เวลาเลิกเรียน อาจารย์ได้ถามนิสิตว่า
“ ครูมีเกมจะเล่นกับพวกเรา ต้องการอาสาสมัครหนึ่งคน"

นิสิตหญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นบนเวที
อาจารย์กล่าว
“ ช่วยเขียนชื่อคนที่เธอรักและหวงแหนที่สุด
ยี่สิบชื่อลงบนกระดาน”

นิสิตหญิงทำตาม
มีทั้งเพื่อนบ้าน เพื่อนฝูง ญาติพี่น้องฯลฯ

อาจารย์กล่าว
“ช่วยขีดชื่อที่คิดว่าสำคัญน้อยที่สุดออกไปหนึ่งชื่อ”

เธอได้ขีดชื่อเพื่อนบ้านออกไปหนึ่งคน

อาจารย์กล่าวต่อ
“ช่วยขีดออกไปอีกหนึ่งชื่อ"

หล่อนก็ขีดชื่อเพื่อนร่วมงานออกไปอีกหนึ่งชื่อ

อาจารย์ย้ำคำเดิม
“ขออีกหนึ่งชื่อ”

เธอก็ขีดต่อไปอีกหนึ่งชื่อ........

สุดท้ายบนกระดานเหลือชื่ออยู่เพียงสามกลุ่มคือ
ชื่อพ่อและแม่ ชื่อสามี และชื่อลูก

ทั้งห้องสงบนิ่ง ทุกคนจ้องมองไปที่อาจารย์อย่างแน่นิ่ง
ความรู้สึกไม่เหมือนเล่นเกมอีกต่อไป

อาจารย์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและราบเรียบ
“ขีดทิ้งอีกหนึ่งชื่อ”

นิสิตมีอาการลังเล รู้สึกยากที่จะปฏิบัติตาม
และแล้วเธอก็ตัดสินใจขีดชื่อพ่อและแม่ออกไป

“ขออีกชื่อสุดท้าย”
เสียงอาจารย์ร้องขอตามมาติดๆ

เธอยืนตัวสั่นเทาพร้อมสีหน้าที่หวาดหวั่น
แต่สุดท้าย ก็ตัดสินใจอย่างเสียไม่ได้
ที่ขีดเอาชื่อของลูกออกไป
ทันใดนั้นเธอได้ร้องไห้ออกมา
ด้วยเสียอันดังและเจ็บปวด

จนเมื่อเธออารมณ์เริ่มสงบลง อาจารย์จึงถามเธอว่า
“คนที่สนิทชิดเชื้อกับเธอที่สุดน่าจะเป็นพ่อแม่ผู้บังเกิดเกล้า
และลูกที่เราคลอดออกมาจากเลือดเนื้อเชื้อไข
ของเรามิใช่หรือ ส่วนสามีเป็นคนนอกที่ที่ห่างออกไป
อาจหาใหม่เมื่อไรก็ได้
ทำไมเธอจึงกลับเลือกสามีไว้เป็นคนสุดท้ายละ?”

เพื่อนร่วมชั้นพุ่งสายตาไปที่เธออย่างใจจดใจจ่อ
รอคอยคำตอบจากเธอ

นิสิตหญิงตอบด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบอย่างช้าๆ
“ด้วยเงื่อนไขของเวลา พ่อแม่คงจะจากเราไปก่อน
ส่วนลูกนั้น เมื่อเขาโตขึ้น เขาก็คงต้องจากไป
เพื่อดูแลชีวิตของเขาเอง
คนที่เหลืออยู่กับเราจนวาระสุดท้ายเมื่อยามชรา
ก็คงต้องเป็นสามีของเรา”

ความจริงมิตรภาพ ความกตัญญู ความรักของบุพการี
และความรักของสามีภรรยาเป็นความรู้สึกที่แตกต่าง
มีมิติที่ไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับสภาวะและมุมมอง
ของแต่ละคนในแต่ละสถานการณ์

การตัดสินใจในมุมมองของนิสิตน่าจะถูกต้องแล้ว
จงรักและถนอมคนที่อยู่เคียงข้างคุณตลอดมา
เพราะเขาจะอยู่เป็นเพื่อนคุณไป
จนถึงนาทีสุดท้ายแห่งชีวิต
“สุขเมื่ออยู่ร่วม ทุกข์เมื่อจากลา
เปรียบดังข้างขึ้นข้างแรมของจันทราบนท้องฟ้า
ที่เป็นเช่นนี้มาแต่โบราณกาล
ขอให้คนที่รักกันจงสุขสมสโมสร
ขอทุกคู่ครองจงอยู่คู่กันตราบชั่วฟ้าดินสลาย”

ขอให้รักและถนอมคนที่อยู่เคียงข้างคุณตลอดไป

เครดิต https://groups.google.com/forum/#!topic/th-td/UPWOifStHXs

 

ลงโปรแกรมมาใหม่จำระหัสผ่านไม่ได้หาอยู่หลายวันเลยต้องสมัครสมาชิกใหม่