ตอบกลับ #146 05 พฤษภาคม 2010, 19:48:40น.
เผื่อใจไว้ตั้งแต่เริ่มรัก 
รักคือการให้...แต่ถ้าให้จนลืมดูตัวเอง ให้ไม่ลืมหูลืมตา เขาเรียกว่า รักทำให้โง่
รักคือการให้ .....ให้แต่พอดี เว้นระยะห่างให้พอเหมาะ เข้าใจซึ่งกันและกัน รักอาจดำเนินไปได้ยาว
หลายคนเคยพูดว่า ถ้ารักใครแล้วรักหมดใจ ทุ่มเทไปตั้งแต่วันแรกที่เริ่มรัก ผลดีมันจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อ
คนรักของเรา คิดและกระทำในสิ่งที่เหมือนๆกัน แต่หากวันหนึ่งเขาคิดแปลกแยกไปจากเรา
เราก็จะเป็นฝ่ายให้ที่เขาไม่มีทางเห็นคุณค่าอะไรเลย .....
บางทีการรักใครซักคน ควรใช้ความรอบคอบและระมัดระวัง ควบคู่ไปกับความรัก
เมื่อถึงวันที่รักผิดหวัง เราจะได้ไม่เจ็บเพราะรัก ......
ความชัดเจนตั้งแต่แรกเริ่มรัก ฐานะระหว่างคนสองคน สามารถชี้วัดปริมาณความรักได้ตั้งแต่วันแรกว่า
เราสองคนตกลงจะดำเนินความรักกันไปแบบไหน .....ถือเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง เพราะหากตกลงปลงใจ
จะร่วมหัวจมท้ายด้วยกัน โดยที่ต่างฝ่ายต่างตรวจสอบกันมาอย่างดีแล้วว่า ต่างก็ไม่มีใคร
ถึงจุดนี้มันอยู่ที่เราแล้วหละว่า เราควรให้ความรักแก่เขาคนนั้นปริมาณไหน ถึงจะไม่เกินพอดี
แต่ถ้าหากความชัดเจนตั้งแต่เริ่มแรกคบ มันดูเลือนลาง หาหนทางก้าวเดินต่อไม่เจอ
ก็อย่ามัวแต่เอามือปิดตาทั้งสองข้างไว้เลย เปิดออกเถอะ...
หากเรายังคิดจะรักต่อไป ก็ตรวจสอบควมชัดเจน ให้มันรู้ดำรู้แดงไปเลย
เมื่อความจริงปรากฎ ก็เป็นหน้าที่ของแต่ละบุคคลแล้วว่า "จะรักหรือไม่รัก" หากมันต้องเจ็บขึ้นมาจริงๆ
ใครก็ช่วยไม่ได้แล้ว ....เพราะทำตัวเอง..
รักทั้งรู้ว่าเขาไม่รัก ....ถือว่าเป็นการดี และไม่โง่ ที่รู้มาตั้งแต่แรกเริ่มว่า "เขาไม่รัก"
นั้นหมายความว่า เราสามารถ เข้าใจ ยอมรับ และไม่ล้มทั้งยืนกับผลที่จะตามมา
....ก็ไม่ผิดอีกนั้นแหละ ที่เราจะไปเผลอรักคนที่เขา ไม่เคยรักเราเลย
มีหลายล้านเหตุผลที่จะทำให้เขาไม่รักเรา แต่อาจมีเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้เรารักเขา ...
บางสิ่งบางอย่างอาจดลใจให้มีอันต้องเจอกันเป็นประจำ ในขณะที่ความรักในหัวใจเราก็แบ่งบานขึ้นทุกวันๆ
หลายคนเจ็บปวดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว "ไม่มีความเจ็บปวดใดๆเกิดขึ้นทั้งนั้น"
เพราะคุณรู้ตั้งแต่แรกแล้วหนิว่า " เขาไม่ได้รัก" .......... เป็นความพอใจที่เกิดในความรู้สึกคุณเอง
ความรักที่แท้จริง คือรักตัวเอง ก่อนที่จะรักใคร ต้องตะโกนบอกหัวใจตัวเองดังๆก่อนว่า
"เขาคนนั้นอาจแวะเข้ามาเพียงชั่วเวลา เมื่อเขาจากไป ...เราจะไม่โหยหา เพราะเรายังมีตัวเราเองทุกวินาที"
ว่าไปแล้วเรื่องแบบนี้มันพูดง่าย ....แต่ลองเกิดขึ้นกับใครจริงๆ มันคงไม่ง่ายเหมือนใช้สอมงคิดๆ เขียนๆ
เพียงอยากให้ ทำความเข้าใจในรัก ระวังที่จะรัก และรักให้เป็น เผื่อวันหนึ่งข้างหน้าเมื่อไม่มีใครให้รัก
เราจะได้สำนึกเสมอว่า ....แท้จริงแล้ว เรายังมีคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตให้รัก นั้นคือตัวของเราเอง
หนึ่งประโยค ที่ฉันรับฟังมาจากเพื่อนคนสนิท เขาบอกฉันว่า
"ฉันเคยคิดว่า ฉันรักและพอใจผู้ชายคนนึงมากเหลือเกิน
แต่ฉันก็รู้มาตลอดว่า เขาไม่ใช่ของฉัน เมื่อวันหนึ่งที่ผู้ชายคนนั้น
หนีหายไปจากชีวิต ไปมีความสุขกับคนที่เขารัก ฉันก็ไม่เสียใจซักนิด
เพราะฉันได้เตรียมตัวมาดีแล้ว ตั้งแต่เริ่มรัก "
บันทึกการเข้า
เรื่อง: ความรัก 179273