หวยซอง เลขเด็ด อภิโชควิเคราะห์เลขรวย หวยรัฐบาล : Apichoke.net
ปกิณณกะ => ห้องคลายเครียด - ตลก ขำขัน => ข้อความที่เริ่มโดย: panyada ที่ 05 กันยายน 2009, 23:35:13น.
-
เหตุผลที่ตายแล้วฟื้น
หลังจากที่บุญเย็น (นามสมมติ) หมดลมหายใจจนแพทย์ลงความเห็นว่าตายไปแล้ว ทำให้ศรีภรรยาเศร้าโศกเสียใจจนแทบคุมสติไม่อยู่
"ตื่นสิคะ...ฟื้นสิ คุณต้องไม่ตายนะ"
เธอแผดเสียงฟูมฟายกึ่งคำรามทั้งน้ำตา (นี่เมียรึสิงโต) พร้อมกับทุบไปบนร่างสามี
แต่แล้วไม่นานปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น เมื่อบุญเย็นลืมตาตื่นอย่างงงๆ
ศรีภรรยารีบปาดน้ำตาบนแก้มพร้อมยิ้มดีใจ
"ตุณฟื้นแล้วจริง ๆ...ขอบคุณสวรรค์"
เธอพนมมือขึ้นแนบอก
"อ้าว...คุณเองเหรอที่เรียกผม"
บุญเย็นถาม
"ใช่ค่ะ...ที่รัก ทำไมเหรอคะ"
"ก็เทวดากำลังพาวิญญาณผมขึ้นสวรรค์น่ะสิ แต่จู่ ๐ เขาตกใจเสียงเรียกนั้น บอกว่าสงสัยนรกคงไม่ยอมเลยปล่อยผมมา...ผมก็เลยฟื้นไงล่ะ"
;D ;D ;D ;D
-
ลื่นไหลพอกัน
นักการเมืองขี้ฉ้อถึงคราวหมดอายุไข ได้พบกับนักบุญปีเตอร์เพื่อขออนุญาตผ่านประตูสวรรค์
"เจ้าเคยทำบาปอะไรบ้างเมื่ออยู่บนโลกมนุษย์" นักบุญถาม
"ผมเคยกินอิฐ หิน ปูน ทรายทำถนนมาบ้าง แต่ท่านอย่าถือเลย เพราะผมไม่ได้กินเข้าไปจริง ๆ ซะหน่อย และผมก็เคยโกหก แต่ก็ไม่เคยสาบานเท็จนะ" นักการเมืองสวมวิญญาณปลาไหลตอบ
เมื่อได้ฟังดังนั้น
นักบุญปีเตอร์จึงตอบว่า
"โอเค งั้นข้าจะส่งเจ้าไปยังที่ที่หนึ่งซึ่งร้อนมาก ๆ แต่เราไม่เรียนที่นั่นว่า "นรก" หรอก และเจ้าจะต้องอยู่ที่นั่นเป็นระยะเวลาที่ไม่อาจระบุได้ ทว่าเราไม่เรียกว่า "ชั่วกัปชั่วกัลป์" เช่นกัน ที่สำคัญ อย่าได้ละทิ้งความหวัง เป็นอันขาด เมื่อไปที่นั่น เพราะแค่รอให้ที่นั่นหิมะตก เจ้าก็ไปอิสระแล้ว ขอให้โชคดี"
-
แค่นักธรรมเอก
ท่ามกลางการแสดงความยินดีต่อหลวงพี่...พระหนุ่มที่เพิงสำเร็จหลักสูตรนักธรรมจนเป็นที่ชื่นชมของเจ้าอาวาสและญาติโยมกันถ้วนหน้า
เณรน้อยเจ้าปัญหาสองรูปซึ่งเพิ่งเรียนผันวรรณยุกต์ในวิชาภาษาไทยจบมาหมาด ๆ เห็นดังนั้น ก็เลยแอบยืนซุบซิบกัน
"หลวงพี่เก่งจัง...ขยันเรียนจนจบได้"
"นั่นสิ ถ้าเป็นพวกเราสองคนคงไม่ไหวแน่..."
"ใช่ ๆ ...จะให้ผ่านถึงระดับนักธรรมตรีไม่มีทาง...อย่างเก่งคงได้แค่นักธรรมเอกนั่นแหละ เฮ้อคิดแล้วเหนื่อย!"
??????????
สามัญ เอก โท ตรี จัตวา
-
หนังสืออะไร
ลูกชายกำลังง่วนกับการหาของบางอย่างอยู่ แม่ซึ่งมองดูอยู่สักพักจึงถามลูกว่ากำลังหาอะไร
"แม่เห็นหนังสือ ร้อยแปดวิธีช่วยจำ ของผมไหมครับ เมื่อคืนผมเพิ่งอ่านอยู่ แต่จำไม่ได้ซะแล้วว่าเอาไปวางไว้ที่ไหน"
หนึ่งเดือนต่อมา คุณแม่เห็นลูกชายเดินวนไปวนมาในบ้านด้วยท่าทางหงุดหงิด เช่นเดิม ซ้ำยังบ่นว่า
"ใครมาหยิบหนังสือเล่มโปรดเล่มใหม่ของผมไปอีกล่ะเนี่ย คราวนี้ผมจำได้แม่นว่าวางไว้ตรงนี้แน่ ๆ อุตส่าห์เขียนชื่อนามสกุลกำกับไว้แล้ว คงไม่โดนใครมาตู่เป็นของตัวเองอีกนะ หนังสือผม ถ้าใครทำเปื้อน...ขาดล่ะก็ ฮึ่ม...น่าดู"
แม่ได้ยินดังนั้นจึงถามว่า "หนังสืออะไรอีกจ๊ะลูก ทำไมต้องเป็นเดือดเป็นแค้นขนาดนั้น"
ลูกชายจึงตอบด้วยความฉุนเฉียว
"หนังสือเรื่อง การปล่อยวางตัวกูของกู น่ะสิแม่ โธ่หนังสือเขาสอนดีด้วย"
อือ หนังสือสอนดีแต่คนอ่านปฏิบัติไม่ได้....
-
ไม่ถึงที่หมาย
คุณแม่คนหนึ่งเพิ่งฟังการบรรยายธรรมะกลับมา พอถึงบ้านก็เห็นลูกชายกำลังยืนอยู่ที่รถคันโปรด จึงเอ่ยขึ้นว่า
"ลูกรู้ไหม วันนี้พระอาจารย์ท่านเปรียบเทียบให้ฟังว่า ชีวิตคนเราก็เหมือนการขับรถ ถ้าเรารู้จักการใช้สติ ควบคุมพวงมาลัยให้ดี เราจะไปถึงที่หมายได้อย่างปลอดภัย แม่อยากให้ลูกขับรถระวังหน่อยนะจ๊ะ ให้มีสติก่อนสตาร์ทนะลูก"
คุณลูก "ครับแม่ ผมเองก็อยากไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัยครับ แต่วันนี้ไม่รู้ว่าผมจะขับรถไปถึงที่หมายหรือเปล่า"
คุณแม่ "อ้าว ทำไมลูกพูดแบบนั้นล่ะจ๊ะ"
คุณลูก "ก็วันนี้ผมยังไม่มีเงินเติมนำมันรถเลยครับแม่"
(!!!!!!!!!!!!!!!)
-
(http://upic.me/i/ec/501030kkfslwz3p1.jpg) (http://upic.me/show.php?id=5d4eaab6b233c29160c283598b0cfba7)