ปกติเป็นคนอ่านหนังสือธรรมะอยู่แล้ว จนวันนี้มีเรื่องไม่สบายใจหลายเรื่อง ทั้งเรื่องการงานและเรื่องเพื่อน ความอึดอัด คับข้องใจทำให้ต้องค้นหาที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เรื่องเริ่มเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ลุงเชยพาแฟนมาช่วยทำงานในห้องอาหาร ลุงและเรากลายเป็นคนไม่รู้จักกัน เจอกันไม่ทักไม่พูด ไม่มีคนให้กำลังใจ ตอนแรก ๆ รู้สึกใจแป้ว จนกลับมาบ้านได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนที่บอกว่ามีปัญหาต้องหาที่ทำงานใหม่ อยากมาอยู่กับเรา ซึ่งเรายินดีร้อยเปอร์เซ็นต์เพียงแต่เพื่อนที่ทำงานคู่กันเค้าจะย้ายไปที่ใหม่หรือเปล่า ถ้าไม่...สิ่งที่เกิดกับเราเมื่อวันอาทิตย์ย้อนกลับมาบอกกับเราว่า กลับบ้านเถอะ ยิ่งกลับไวก็จะยิ่งลืมไว อีกอย่างจะได้ช่วยเพื่อนรักให้มีที่ฝึกงานที่ดี ๆ มีคนคอยดูแลเอาใจใส่อย่างดี นั่นเป็นเรื่องแรกที่ทำให้ต้องคิดมาก เรื่องที่สองเกิดขึ้นเพราะอยู่ดี ๆ เพื่อนที่ทำงานด้วยกันก็มีท่าทีไม่พอใจเราอย่างมาก ถามก็บอกว่าไม่เป็นไรชินแล้ว อีกเดี๋ยวก็ไปแล้ว นั่นทำให้เรารู้สึกว่าทำไมเราต้องมาเผชิญกับวิบากกรรมที่ต้องทนร่วมชายคากับคนดี ที่เข้ากับเราไม่ได้ด้วย
ทั้งหมดทำให้เรานึกถึงหนังสือของดังตฤณที่นก เพื่อนรักที่สุดคนนึงส่งมาให้อ่าน เราได้แต่เขียนขอบคุณไปเมื่อครั้งแรกที่ได้รับ แต่โปรแกรมมีปัญหาเลยไม่เปิดอ่านตั้งแต่วันที่ได้รับ ล่วงเลยมาจนวันนี้เกือบสองอาทิตย์เพิ่งเปิดอ่าน เราชอบมากกับคำพูดที่ว่า หญิงชายเมื่อมาพบกัน ลักษณะภายนอกดึงดูดกันตามธรรมชาติให้เข้าหากัน ณ เวลานี้อ่านไป 1/3 เล่ม ให้คิดได้ว่า การที่เราแอบรักนั้นไม่ผิดศีล แต่มันเป็นเครื่องหมายบอกว่าจิตใจเราไม่นิ่งพอที่จะควบคุมตนเองได้ ไม่ให้รักคนที่เค้ามีเครื่องหมายแล้ว ส่วนการโอบกอดนั้น เราไม่แน่ใจว่าเป็นการผิดศีลไหม เพราะคนที่เราโอบกอดนั้น เราโอบกอดด้วยความรู้สึกดี ไม่ใช่โอบกอดโดยมีจุดประสงค์ทางเพศ
ย้ายมาที่เรื่องของเพื่อน เราต้องยอมรับว่าเพื่อนคนนี้มีจิตใจไม่นิ่งพอ ไม่สามารถเปิดใจรับเราได้เท่าที่ควร ต้องการให้เราดูแลเค้ามากกว่าที่เป็น การที่เรามุ่งเอาใจพี่ทึ่เรารักมากกว่าเค้าทำให้เค้าไม่พอใจ พูดจาส่อเสียด ทำให้เราไม่สบายใจนั้น จิตของเราควรจะให้อภัยเขามากกว่า ถึงแม้จะทำใจให้มีเมตตากับเค้ามาก ๆ ไม่ได้ก็ตามเถอะ
วันนี้อ่านหนังสือธรรมะแล้วสบายใจขึ้นจริง ๆ ถ้ามีโอกาสคงจะต้องพยายามหาอ่านอีกแน่ ๆ
“คัดลอกจากบางตอน หนังสือของ ดังตฤณ เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน”

บันทึกการเข้า
....................................